Biała Ślązaczka

Biała Ślązaczka

Sekrety pierników kryją się w smaku i… Książkach kucharskich! Kto szuka nie błądzi, a kto czyta stare dzieła poświęcone sztuce kulinarnej, ten wypieka najlepsze smakołyki. I my to robimy! Łącząc pasję z poszukiwaniami historycznych pierników. Gdy więc w „Kuchni Śląskiej” (1834) Henrietty Pelz odkryliśmy unikalny przepis na jasne pierniczki, było dla nas sprawą oczywistą zadedykowanie autorce naszej reinterpretacji wypieku. I tak narodziła się Biała Ślązaczka. Niepowtarzalna kruchość i aromat zapewniają w połączeniu z cytryną jedyne w swoim rodzaju doznania smakowe!

Skład:

- mąka pszenna,
- jajka,
- cukier
- przyprawy korzenne,
- woda różana,
- skórka cytryny,
- sok z cytryny

Przepis na Białą Ślązaczkę zaczerpnęliśmy z „Kuchni Śląskiej” Henrietty Pelz. Książka ta, której pierwsze wydanie ukazało się w 1834 roku, to bestseler rynku księgarskiego drugiej połowy XIX wieku. Jest wznawiana do dziś – ma już ponad 30 wydań – i zna ją każdy, kto choć trochę interesuje się dawną kuchnią śląska. Niestety nie doczekała się nigdy tłumaczenia na język polski, tym bardziej więc czujemy ekscytację mogąc podzielić się z Wami naszym odkryciem. Choć jej książka odniosła niebywały sukces Henriette Pelz  to postać bliżej nieznana. I taką też pozostanie, bowiem niewiele szczegółów znamy z jej życiorysu. Nawet data i miejsce urodzin pozostają wciąż niewiadomą. Wiadomo natomiast, że była żoną Eduarda Pelza, prowadzącego w latach trzydziestych XIX wieku księgarnię i wydawnictwo we Wrocławiu, a przez kilka lat także w Petersburgu. W następnej dekadzie zaangażował się politycznie w duchu liberalno-demokratycznym. Interesował się sytuacją chłopów wiejskich, robotników lniarskich i ogólną sytuacją społeczną na Śląsku. Był stale obecny wśród ludzi, często występował na wicach. W tym czasie dużo publikował, a aktywność polityczna pociągnęła za sobą liczne konflikty z władzami. W ich następstwie był wielokrotnie aresztowany. Gdy w 1844 roku został ponownie zatrzymany i postawiony w stan oskarżenia, Henriette wyjednała audiencję u króla Fryderyka Wilhelma IV. Podczas rozmowy z monarchą przekonywała o niewinności męża, jego dobrej woli i zaangażowaniu społecznym. Król pozostał nieugięty, a Eduard skazany. W czasie Wiosny Ludów był delegatem ze Śląska we Frankfurckim Zgromadzeniu Narodowym. W tym czasie poróżnił się w łonie ruchu demokratycznego, a groźba kolejnego aresztowania zmusiła go w 1851 roku do emigracji politycznej do USA. Kilka miesięcy później dołączyła do niego Henriette. Jej losy za Atlantykiem nie są znane – wiadomo jedynie, że zmarła w 1866 roku.

Biały piernik z jej książki zwrócił naszą uwagę jako przykład zaskakującej odmienności pośród korzennych wypieków. Wierzcie nam – to biały kruk wśród pierników. Szukaliśmy podobnych specjałów w innych książkach kucharskich o starszej i młodszej metryce. Bezowocnie! Tym bardziej więc chcemy go Wam przypomnieć.